Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς συμβαίνει στην Κερατέα ή μάλλον αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για τον απόλυτο παραλογισμό που πρέπει να βρει κάποια λύση. Υποτίθεται ότι όλη η φασαρία γίνεται γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να κατασκευάσει εκεί έναν ΧΥΤΑ. Αυτήν τη στιγμή, όμως, δεν γίνεται τίποτα στην επίμαχη περιοχή, δεν κουνιέται ούτε μπουλντόζα ούτε...
εκσκαφέας, τίποτα. Παρ’ όλα αυτά, η Ελληνική Αστυνομία έχει δεσμεύσει ένα σημαντικό όγκο δυνάμεων εκεί χωρίς να ξέρει κανείς τι ακριβώς προστατεύει.Σίγουρα, πάντως, ο νόμος της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν ισχύει στην περιοχή. Ο δρόμος για το Λαύριο έχει κλείσει εδώ και μήνες και το κράτος δεν τολμά να τον ανοίξει. Οι αστυνομικές δυνάμεις βλέπουν τα αυτοκίνητά τους να καίγονται, δέχονται βόμβες μολότοφ, απειλούνται με όπλα, αλλά δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα γιατί η κυβέρνηση φοβάται την κλιμάκωση της βίας, ακόμη και ένα θύμα. Δεν υπάρχει, βέβαια, άλλη ευρωπαϊκή χώρα, μα καμιά, στην οποία αυτά τα φαινόμενα να γίνονται ανεκτά χωρίς καμιά ουσιαστική τιμωρία για κανέναν. Οι κάτοικοι μπορεί να έχουν πολλά δίκια και οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης οφείλουν να συζητήσουν και άλλο μαζί τους. Δεν μπορούν όμως κάποιοι εξ αυτών να συμπεριφέρονται σαν μέλη συμμοριών που δεν σέβονται τίποτα.
Αυτήν τη στιγμή, στην Κερατέα, συμβαίνει ό,τι χειρότερο. Το περιώνυμο έργο δεν προχωράει και κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα ξεκινήσει. Το κράτος και ο νόμος εξευτελίζονται καθημερινά. Οι αστυνομικοί ζουν το δικό τους δράμα και μάλιστα τη στιγμή που δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να υφίστανται όλη αυτή την ταλαιπωρία, αφού το έργο που υποτίθεται ότι προστατεύουν απλά δεν εκτελείται. Ενα μέρος των κατοίκων έχει «ξεφύγει» και έχει δημιουργήσει ένα σύγχρονο Φαρ Ουέστ λίγο έξω από την Αθήνα. Ενας ακόμη νεοελληνικός, παράλογος «γόρδιος δεσμός» περιμένει τη λύση του, αλλά ταυτοχρόνως γελοιοποιεί κάθε μέρα στην πράξη κάθε έννοια πολιτισμένης κοινωνίας και σοβαρού κράτους.
Η Καθημερινή, 23.3.2011